دیگر خودتان را برای علاقه‌تان به غیبت سرزنش نکنید! در واقع، شما فقط در حال بررسی «نظرات کاربران در زندگی» هستید
از یک طرف حس می‌کنید «غیبت کردن» یک عادت بد است، اما از طرف دیگر نمی‌توانید جلوی خودتان را بگیرید و با دوستانتان درباره کسی که حضور ندارد، «درد دل» نکنید. از کودکی به ما آموزش داده‌اند که پشت سر دیگران حرف نزنیم، اما دانشمندان دریافته‌اند که ۶۵ تا ۹۰ درصد از مکالمات روزمره ما، درباره کسانی است که اتفاقاً در جمع حضور ندارند.
این متناقض نیست؟ ما از اینکه دیگران درباره‌مان غیبت کنند بدمان می‌آید، اما خودمان بی‌وقفه به این کار ادامه می‌دهیم.
فعلاً دست نگه دارید و قضاوت اخلاقی نکنید. اگر به شما بگویم که ماهیت این رفتار، در واقع همان چیزی است که قبل از تصمیم‌گیری برای شام، «گوگل مپس» یا یک اپلیکیشن نقد و بررسی دیگر را باز می‌کنید و نظرات کاربران را می‌خوانید، چطور؟
حلقه اجتماعی شما هم به «نظرات کاربران» نیاز دارد
تصور کنید، شما همینطور الکی وارد یک رستوران کاملاً ناآشنا نمی‌شوید، درسته؟ اول نقد و بررسی‌ها را می‌خوانید: غذای ویژه این رستوران چیست؟ برخورد کارکنان خوب است؟ آیا کسی تجربه بدی داشته است؟
در تعاملات اجتماعی ما، در واقع همین کار را انجام می‌دهیم. آنچه «غیبت» می‌نامیم، در بسیاری از مواقع یک «سیستم غیررسمی نقد و بررسی افراد واقعی» است.
از طریق تعامل با دوستانمان، ما در واقع بی‌صدا در حال جمع‌آوری اطلاعات هستیم:
- «علی آدم بسیار قابل اعتمادی است، دفعه قبل که مشکلی داشتم، بی‌درنگ به کمکم آمد.» – این یک نقد پنج ستاره مثبت است، که قابل اطمینان است.
- «در همکاری با رضا مواظب باشید، او همیشه کارها را در لحظه آخر تحویل می‌دهد.» – این یک یادآوری سه ستاره است که باید با احتیاط با آن برخورد کرد.
- «به هیچ وجه با آن شخص هم‌گروه نشوید، او تمام اعتبار را مال خود می‌کند.» – این یک نقد یک ستاره منفی است، بهتر است فاصله بگیرید.
روان‌شناسان دریافته‌اند که این تقریباً یک غریزه در ماست. حتی بچه‌ها هم به یکدیگر «خبر می‌دهند»: «با آن بچه بازی نکنید، او هرگز اسباب‌بازی‌هایش را شریک نمی‌شود.» این تهمت مغرضانه نیست، بلکه یک مکانیسم بسیار ابتدایی برای محافظت از خود و غربالگری اجتماعی است – ما در حال تشخیص این هستیم که چه کسی می‌تواند «هم‌تیمی عالی» ما باشد و چه کسی یک «هم‌تیمی دردسرساز» بالقوه است.
ما از طریق این «نظرات کاربران»، تصمیم می‌گیریم چه کسی را به «لیست دوستان» زندگی‌مان اضافه کنیم.
چرا از «مورد نقد و بررسی قرار گرفتن» متنفریم؟
از آنجا که «غیبت» چنین ابزار اجتماعی مهمی است، چرا بدنام شده و ما را پر از احساس گناه می‌کند؟
پاسخ ساده است: چون هیچ‌کس نمی‌خواهد آن رستورانی باشد که یک نقد منفی تک‌ستاره دریافت کرده است.
وقتی ما موضوع بحث قرار می‌گیریم، کنترل «اعتبار» خود را از دست می‌دهیم. تصویر ما دیگر توسط خودمان تعریف نمی‌شود، بلکه در دهان دیگران می‌چرخد. به همین دلیل است که ما می‌ترسیم، زیرا به خوبی از قدرت مخرب «نقدهای منفی» آگاهیم.
به جای ممنوع کردن نظرات، بهتر است «خودتان تجربه کنید»
بنابراین، نکته اصلی در ممنوع کردن کامل «غیبت کردن» نیست، بلکه در این است که چگونه به این «نظرات» نگاه کنیم و از آنها استفاده کنیم. شایعات مغرضانه، مانند نیروهای مخرب آنلاین، هدفشان نابود کردن یک کسب و کار است؛ در حالی که تذکرات خیرخواهانه برای کمک به دوستانمان است تا از تجربه بد جلوگیری کنند.
اما مهمتر از آن، باید بفهمیم: نظرات دیگران، در نهایت فقط جنبه مرجعیت دارند.
بسیاری از سوءتفاهم‌ها و تعصبات، ناشی از انتشار نادرست و چندلایه اطلاعات دست دوم هستند. به خصوص وقتی با افرادی از فرهنگ‌ها و پیشینه‌های متفاوت روبرو می‌شویم، صرفاً به «شنیده‌ها» اعتماد کردن بسیار خطرناک‌تر است. موانع زبانی و تفاوت‌های فرهنگی، می‌توانند باعث شوند یک حرف بی‌منظور، به عنوان یک «نقد منفی» جدی تفسیر شود.
به جای تکیه بر این «نظرات» پر از تعصب، بهتر است به خودتان فرصت «تجربه شخصی» بدهید.
به همین دلیل است که ارتباط مستقیم اینقدر مهم است. وقتی بتوانید بر موانع زبانی غلبه کنید و به راحتی با افراد از سراسر جهان صحبت کنید، دیگر نیازی نیست به نقل‌قول‌های دیگران تکیه کنید. می‌توانید شخصاً تجربه کنید، درک کنید و واقعی‌ترین نقد دست اول خود را شکل دهید. ابزارهایی مانند Intent که دارای ترجمه همزمان داخلی هستند، برای کمک به شما در شکستن این دیوار طراحی شده‌اند تا بتوانید مستقیماً با هر کسی گفتگو کنید.
دفعه بعد، وقتی «غیبتی» درباره کسی می‌شنوید، بهتر است ابتدا کمی مکث کنید.
به یاد داشته باشید، بهترین راه برای شناخت یک فرد، هرگز خواندن «نظرات» درباره او نیست، بلکه این است که شخصاً بنشینید و با او به خوبی صحبت کنید.
ارتباط واقعی، با یک گفتگوی صمیمانه آغاز می‌شود.