Stop met Engels 'blokken': je leert een taal, geen menukaart
Herken je dit gevoel?
Je hebt de hipste vocabulaire-apps gedownload, dikke grammaticaboeken doorgenomen en ontelbare studienotities van 'Engelse goeroes' verzameld. Maar zodra er een buitenlandse vriend voor je staat, is je hoofd helemaal leeg en kun je na lang aarzelen alleen maar een ongemakkelijke "Hello, how are you?" uitbrengen.
We dachten altijd dat een taal leren net zoiets is als boodschappen doen in de supermarkt: je stopt woorden, grammatica en zinsconstructies één voor één in je winkelwagentje, en bij de kassa beschik je dan vanzelfsprekend over de vaardigheid 'vloeiend spreken'.
Maar wat is het resultaat? Onze winkelwagen zit boordevol, maar we weten nog steeds niet hoe we met al die 'ingrediënten' een fatsoenlijk gerecht moeten bereiden.
Een andere benadering: een taal leren, meer als koken
Laten we het woord 'leren' vergeten en vervangen door 'ervaren'.
Stel je voor: je 'leert' geen taal, maar je leert een exotisch gerecht maken dat je nog nooit hebt geproefd.
-
Woorden en grammatica zijn je ingrediënten en recepten. Ze zijn natuurlijk essentieel, zonder kun je niets. Maar door alleen het recept uit het hoofd te leren en de hele dag naar de ingrediënten te staren, zet je nog geen fatsoenlijke maaltijd op tafel.
-
'Taalgevoel' is het 'juiste gevoel' bij het koken. Dit is het meest wonderlijke deel. Wanneer moet je roerbakken, wanneer voeg je kruiden toe, wanneer zet je het vuur uit? Dit alles kan de kille tekst in een recept je niet volledig leren. Je moet zelf de keuken in, de temperatuur van de olie voelen, de geur van kruiden ruiken en zelfs... een paar keer de mist ingaan.
-
Fouten maken is je gerecht laten aanbranden. Elke topkok heeft wel eens iets laten aanbranden; dat is geen ramp. Het gaat er niet om of het aanbrandt, maar of je proeft en uitzoekt of het vuur te hoog stond, of dat het zout te vroeg werd toegevoegd? Elk klein 'fiasco' helpt je om het echte 'gevoel' onder de knie te krijgen.
Het probleem voor velen van ons die een taal leren, ligt hier: we zijn te veel gefocust op het uit het hoofd leren van recepten, maar vergeten het vuur aan te steken.
We zijn bang om het gerecht te laten mislukken, bang om ingrediënten te verspillen, bang dat anderen onze kookkunsten zullen uitlachen. Daardoor blijven we altijd hangen in de voorbereidingsfase: de keuken ligt vol met de meest verse ingrediënten, maar het fornuis blijft altijd koud.
Echte 'vloeiendheid' is de moed om het vuur aan te steken
Hoe kunnen we dat fornuis dan aansteken?
Het antwoord is eenvoudig: begin met het bereiden van het meest eenvoudige gerecht.
Denk niet meteen aan het bereiden van een 'uitgebreid meergangendiner' (het voeren van een perfect diepgaand gesprek). Begin liever met een 'simpele omelet' (een eenvoudige begroeting).
Het doel van vandaag is niet '100 woorden uit het hoofd leren', maar 'met drie woorden die je vandaag hebt geleerd, iemand begroeten'.
Waar is die 'persoon'? Dat was voorheen de grootste uitdaging. We hebben niet zoveel buitenlandse vrienden om ons heen, en speciaal naar het buitenland vliegen is te duur. We zijn net een chef-kok die Sichuan-gerechten wil leren maken, maar geen Sichuanpeper en chilipepers kan vinden.
Maar nu heeft de technologie ons een perfecte 'wereldkeuken' gegeven.
Tools zoals Intent zijn bijvoorbeeld als een 'slim fornuis' met een ingebouwde vertaalfunctie. Je hoeft je geen zorgen te maken of je wel kunt spreken; de AI helpt je om je 'alledaagse praat' onmiddellijk om te zetten in authentieke 'exotische gerechten'. Je hoeft alleen maar de moed te verzamelen en stoutmoedig een gesprek te beginnen met mensen aan de andere kant van de wereld.
Wanneer je het gebruikt om met een Franse vriend over zijn favoriete films te praten, en met een Japanse vriend de anime te bespreken die je onlangs hebt gezien, dan ben je niet langer een 'student'.
Je bent iemand die ervaring opdoet, een communicator, en een kok die geniet van het kookplezier.
De ware charme van een taal zit niet in het aantal perfecte zinnen dat je beheerst, maar in hoeveel interessante mensen het je kan laten ontmoeten en hoeveel verschillende culturele 'smaken' je ermee kunt ervaren.
Dus, klamp je niet langer vast aan het recept.
Ga de keuken in, steek het fornuis aan, creëer stoutmoedig, communiceer, maak fouten en proef. Je zult ontdekken dat het mooiste deel van het leren van een taal precies die warme, bruisende essentie van menselijk contact is.