De manier waarop je talen leert, is misschien vanaf het begin al verkeerd

Velen van ons herkennen dit gevoel: jarenlang Engels geleerd, ontelbare woorden uit ons hoofd gestampt, en als we dan een buitenlander tegenkomen, blijft het vaak bij een simpele "How are you?". Of we denken altijd dat je een taal moet leren met "hallo" en "dank je wel", om met de lokale bevolking te kunnen praten of om op reis te kunnen gaan.

Maar wat als ik je vertel dat er een krachtigere manier van leren bestaat, die niet streeft naar "vloeiende conversatie", maar taal ziet als een sleutel om een wereld te ontsluiten waar je werkelijk van in de ban bent geraakt?

Vandaag wil ik een verhaal met je delen. De hoofdpersoon van het verhaal is een Taiwanese promovendus die in Duitsland Byzantijnse geschiedenis onderzoekt. Voor zijn onderzoek heeft hij zichzelf 'gedwongen' een "ontcijferaar" te worden van het Duits, Frans, Oudgrieks en Latijn.

Taal leren als een detectivespel

Stel je voor dat je een topdetective bent, die een duizend jaar oude, onopgeloste zaak over de opkomst en ondergang van het Byzantijnse Rijk moet oplossen.

Deze zaak is zo oud dat alle oorspronkelijke dossiers (primaire bronnen) zijn geschreven in twee oude codes (Oudgrieks en Latijn). Om deze directe bewijzen te kunnen begrijpen, moet je eerst leren deze twee codes te kraken.

Wat het nog ingewikkelder maakt, is dat de meest briljante detectives (moderne wetenschappers) ter wereld deze zaak de afgelopen honderd jaar ook hebben onderzocht. Ze hebben talloze analyserapporten geschreven in hun eigen moedertalen – Duits en Frans. Hun onderzoeksresultaten zijn cruciale aanwijzingen om de zaak op te lossen, die je onmogelijk kunt negeren.

Wat nu?

De enige manier is om zelf een 'superdetective' te worden die meerdere talen beheerst.

Deze promovendus in de geschiedenis is zo'n 'superdetective'. Zijn doel is niet om in het Latijn een kopje koffie te kunnen bestellen, maar om de werken van Cicero te kunnen lezen en door de mist van duizend jaar geschiedenis heen te kijken. Hij leert Duits en Frans ook niet om mee te kletsen, maar om op de schouders van reuzen te kunnen staan en de meest geavanceerde academische studies te begrijpen.

Zie je, wanneer het leerdoel verandert van "dagelijkse communicatie" naar "het oplossen van een mysterie", verandert de hele logica van het leren.

Je 'waarom' bepaalt je 'hoe'

Het leertraject van deze promovendus illustreert dit principe perfect:

• Oudgrieks en Latijn: Alleen lezen, niet spreken. Zijn docent leerde hem geen "hoe gaat het?", maar pakte direct Caesars De Bello Gallico en begon meteen met het analyseren van de grammaticale structuren. Omdat het doel was om literatuur te lezen, was al het onderwijs hierop gericht. Na anderhalf jaar Oudgrieks kon hij nog steeds geen eenvoudige groet uitwisselen, maar dit weerhield hem er niet van die complexe oude teksten te lezen.

• Duits en Frans: Voor "gereedschap om de zaak op te lossen". Hij moest diepgaande academische discussies voeren met zijn promotor en medestudenten in het Duits, dus zijn Duitse luister-, spreek-, lees- en schrijfvaardigheid moest uitstekend zijn. En Frans was een onmisbaar hulpmiddel voor het lezen van een enorme hoeveelheid onderzoeksmateriaal. Deze twee talen waren zijn wapens om te overleven en te strijden in de academische wereld.

De grootste les die we uit dit verhaal kunnen trekken is: Stop met jezelf af te vragen 'hoe leer ik een taal goed?', en vraag jezelf eerst af 'waarom leer ik?'

Wil je een Franse film zonder ondertiteling kunnen kijken? Wil je een originele roman van een Japanse auteur kunnen lezen? Of wil je communiceren met collega's over de hele wereld en samen een project voltooien?

Hoe specifieker en urgenter jouw 'waarom' is, des te gerichter en gemotiveerder je zult leren. Je zult niet langer twijfelen over "dit woord is nutteloos", want je weet dat elk woord, elke grammaticaregel die je leert, een sleutel is die past op jouw 'schatkamer'.

Taal, een brug die de wereld verbindt

Interessant genoeg verbeterde de spreekvaardigheid van deze promovendus in het Engels juist in Duitsland.

In zijn onderzoeksgebied kwamen wetenschappers van over de hele wereld samen, uit Zweden, Brazilië, Italië, enzovoort. Als ze bij elkaar waren, werd Engels de meest geschikte gemeenschappelijke taal. Het was precies deze echte behoefte aan communicatie om problemen op te lossen, die zijn Engelse vaardigheden razendsnel deed toenemen.

Dit bewijst juist dat de essentie van taal verbinding is. Of het nu gaat om het verbinden van oude wijsheid, of het verbinden van mensen met verschillende culturele achtergronden in het heden.

In de huidige geglobaliseerde wereld kunnen we allemaal zulke "verbinders" worden. Misschien hoef je niet net als hij vier of vijf talen te beheersen, maar het hebben van een hulpmiddel dat communicatiebarrières kan doorbreken, zal je ongetwijfeld verder brengen. Tegenwoordig kunnen chat-apps zoals Intent door middel van ingebouwde AI realtime vertalen, zodat je eenvoudig met mensen in elke hoek van de wereld in je moedertaal kunt communiceren. Dit is alsof je je gedachten voorziet van een "universele vertaler", waardoor verbinding eenvoudiger dan ooit wordt.

Dus, beschouw het leren van een taal niet langer als een zware klus.

Vind dat 'waarom' dat je hart sneller doet kloppen, vind dat 'mysterie' dat je wilt ontrafelen. Gebruik taal vervolgens als je avontuurlijke gereedschap en ga moedig die grotere wereld verkennen. Je zult ontdekken dat het leerproces geen pijnlijke strijd meer is, maar een ontdekkingsreis vol verrassingen.