Waarom kun je na 10 jaar Engels nog steeds geen woord uitbrengen?

Velen van ons kennen een gedeelde frustratie:

Je hebt jarenlang Engels geleerd, je woordenschat is groter dan die van wie dan ook, en de grammaticaregels ken je op je duimpje. Maar zodra je een buitenlander tegenkomt en iets wilt zeggen, voelt je hoofd als een warboel. Je loopt rood aan van de inspanning en het enige wat je er uiteindelijk uitperst, is een ongemakkelijke "Hello, how are you?".

Waarom zijn we, ondanks al die tijd en energie, nog steeds een 'stille' Engelsleerder?

Het probleem is niet dat we niet hard genoeg werken, maar dat we vanaf het begin de verkeerde richting zijn ingeslagen.

Taal leren is geen teksten vanbuiten leren, maar koken leren

Stel je voor: je wilt leren koken.

Je koopt een stapel topkookboeken, en kent 'De Kunst van het Koken' en 'Moleculaire Gastronomie voor Beginners' van A tot Z uit je hoofd. Je besteedt elke dag 8 uur aan het kijken naar alle culinaire programma's, van huisgemaakte gerechten tot Michelinstermaaltijden. De stappen, de kooktijd en de ingrediënten van elk gerecht ken je op je duimpje.

Nu vraag ik je: denk je dat je kunt koken?

Natuurlijk niet. Want je bent alleen maar een 'voedselcriticus', en geen 'kok'. Je hoofd zit vol met theorie, maar je bent nog nooit echt de keuken ingegaan om een spatel op te pakken.

Hetzelfde geldt voor het leren van een taal.

De meesten van ons zijn 'taalcritici'. We stampen woorden (onthouden ingrediënten uit kookboeken), bestuderen grammatica (onderzoeken kooktheorie) en luisteren veel (kijken naar culinaire programma's). We denken dat als we maar genoeg zien en genoeg weten, we op een dag vanzelf zullen kunnen spreken.

Maar dit is precies de grootste misvatting. Begrijpen betekent niet spreken. Net zoals het begrijpen van een recept niet betekent dat je kunt koken.

'Spreken' en 'schrijven' zijn de daadwerkelijke kookhandelingen, de 'output'; terwijl 'luisteren' en 'lezen' het lezen van recepten zijn, de 'input'. Als je alleen maar kijkt en niet doet, zul je altijd een toeschouwer blijven.

Je 'moedertaal' kan ook roesten, net als de vaardigheden van een topkok

Deze logica geldt zelfs voor onze moedertaal.

Stel je voor: een topkok uit Sichuan die naar het buitenland verhuist en twintig jaar lang alleen maar pasta en pizza maakt. Als hij terugkeert naar Chengdu en een authentieke 'Hui Guo Rou' (twee keer gekookt varkensvlees) wil maken, denk je dan dat zijn vaardigheden nog zo perfect zullen zijn als toen?

Hoogstwaarschijnlijk niet. Hij zou de verhouding van een bepaalde specerij kunnen vergeten, of zijn gevoel voor de kooktijd zou kunnen afnemen.

Taal is ook een soort 'spiergeheugen'. Als je elke dag 90% van je tijd Engels gebruikt, zullen je Chinese 'spieren' natuurlijk atrofiëren. Je zult merken dat je woorden vergeet bij het schrijven, Engelse zinsbouw vermengt in je spraak, en zelfs lang moet nadenken om een eenvoudig idee uit te drukken.

Dus, denk niet dat je moedertaal vanzelfsprekend is. Het vereist ook dat we haar koesteren, gebruiken en perfectioneren, net als een vreemde taal.

Word een 'hobbykok', geen 'culinair expert'

Velen raken bang als ze aan taal leren denken, omdat het een eindeloze weg lijkt. Vandaag leer je 'Hallo', morgen wachten er duizenden woorden en uitdrukkingen op je.

Wees niet bang. Laten we teruggaan naar de kookmetafoor.

Als je leert hoe je roergebakken tomaat met ei moet maken, kun je je basisbehoeften dekken. Dit is vergelijkbaar met het beheersen van basisgesprekken, wat voldoende is voor dagelijkse communicatie. De vooruitgang in dit stadium is razendsnel.

Het leren maken van een 'Fo Tiao Qiang' (een complexe Chinese stoofpot) is de kers op de taart. Het is geweldig, maar het beïnvloedt je dagelijkse maaltijden niet. Dit is vergelijkbaar met het leren van geavanceerde woordenschat en zeldzame uitdrukkingen; het maakt je expressie eleganter, maar de verbetering van je kerncommunicatievaardigheden neemt af.

Dus, ons doel is niet om een 'culinair theoreticus' te worden die alle keukens kent, maar een 'hobbykok' die gemakkelijk een paar favoriete gerechten kan bereiden. Vloeiend communiceren is veel belangrijker dan alles perfect beheersen.

Stop met alleen recepten lezen, ga de keuken in!

Nu komt de echte uitdaging: als je nog nooit hebt gesproken, hoe begin je dan?

Het antwoord is simpel: Vanaf het moment dat je besluit te spreken.

Wacht niet langer op de dag dat je 'er klaar voor bent'. Je zult nooit 'klaar zijn'. Net als bij koken, zal het eerste gerecht waarschijnlijk aanbranden, maar dat is de weg die je moet volgen om een kok te worden.

Je hebt geen meer theorie nodig, maar een 'keuken' waar je veilig kunt 'verknoeien' en je geen zorgen hoeft te maken dat je wordt uitgelachen.

Vroeger was dit moeilijk. Je moest een geduldige taalpartner vinden, of een privéleraar betalen. Maar nu biedt technologie ons een uitstekende oefenplek.

Chat-apps zoals Intent zijn als een wereldwijde keuken die voor jou openstaat. Je kunt altijd en overal mensen van over de hele wereld vinden om mee te chatten en je 'kookkunsten' te oefenen. Het mooiste is dat het ingebouwde AI-realtimevertaling heeft; wanneer je vastloopt of een woord (ingrediënt) niet kunt vinden, is het alsof er een chef-kok naast je staat die je constant tips geeft. Hier kun je gerust fouten maken, want elke fout is een stap vooruit.

Start nu met je eerste 'culinaire avontuur' op Intent.

Neem geen genoegen meer met een toeschouwer zijn.

De rijke feestmaaltijd van de wereld wacht op jou om te proeven en deel te nemen.