የውጭ ቋንቋን እንደ አፍ መፍቻ ቋንቋህ አድርገህ መናገር ትፈልጋለህ? የጎደለህ የቃላት እውቀት ሳይሆን አንድ ቁንጥጫ "ፍልፍል" (ልዩ ቅመም) ነው

ይህን ስሜት አጋጥሞህ ያውቃል?

በሺዎች የሚቆጠሩ ቃላትን ብታስታውስም፣ በርካታ የሰዋስው መጻሕፍትን ብታጠናቅቅም፣ ከውጭ ዜጎች ጋር ስትወያይ ግን እንደ ተንቀሳቃሽ የትርጉም ሶፍትዌር ይሰማሃል— የምትናገረው ነገር ደረቅ ሲሆን፣ የሌላኛው ሰው ቀልዶችና ቃላዊ ጨዋታዎች ደግሞ አይገቡህም።

ችግሩ የት ላይ ነው?

ችግሩ ያለው፣ እኛ ብዙውን ጊዜ እንደ ሰብሳቢ ቃላትን እናከማቻለን፣ ነገር ግን የቋንቋ እውነተኛ ውበት ግን በ"ጣዕሙ" ውስጥ መሆኑን እንረሳለን።

ዛሬ፣ በስፔን ቋንቋ ውስጥ በጣም "ኃይለኛ" የሆነውን ቃል ልነግርህ እፈልጋለሁ፡ cojones።

መዝገበ ቃላትን ለመፈለግ አትቸኩል፤ መዝገበ ቃላት የሚያሳየህ ጸያፍ ቃል ሲሆን የወንድ ብልትን የሚያመለክት መሆኑን ብቻ ነው። ነገር ግን ይህን ትርጉም ብቻ የምታውቅ ከሆነ፣ "ፍልፍል የሚያደነዝዝ ብቻ እንደሆነ" ከሚያውቅ ምግብ አብሳይ ጋር ትመሳሰላለህ፤ በጭራሽ እውነተኛ ማፖ ቶፉን ማብሰል አትችልም።

የቃላት እውቀትህ ከሼፍ ቅመሞች ጋር

በስፔናውያን እጅ፣ cojones የሚለው ቃል፣ የሲቹዋን ምግብ ሼፍ እጅ እንዳለችው ትንሽ የሲቹዋን ፍልፍል (ቅመም)፣ ስፍር ቁጥር የሌላቸውን ጣዕሞች መፍጠር ይችላል።

እስቲ አስበው፦

• ትንሽ መጠን ስትጨምር፣ ጣዕሙ ይቀየራል፦
  • አንድ ነገር un cojón (አንድ 'ኮሆን') ዋጋ አለው ሲባል፣ "አንድ እንቁላል" ማለቱ ሳይሆን "በጣም ውድ" ማለቱ ነው።
  • አንድ ሰው dos cojones (ሁለት 'ኮሆኖች') አለው ሲባል፣ እውነታውን መናገር ሳይሆን "ጎበዝ፣ ደፋር ነው" ብሎ ማሞገስ ነው።
  • አንድ ነገር me importa tres cojones (ሶስት 'ኮሆኖች' ግድ አይሰጠኝም) ሲያደርግህ፣ "ፈጽሞ ግድ አይሰጠኝም" ማለቱ ነው።

እየው፣ ተመሳሳይ "ፍልፍል" (ቅመም) ሆኖ፣ አንዱን፣ ሁለቱን፣ ሶስቱን ስትጨምር የምግብ ጣዕሙ ፈጽሞ የተለየ ይሆናል። ይህ ከቃላት ብዛት ጋር ሳይሆን ከ"ሙያ" (የአዘገጃጀት ጥበብ) ጋር የተያያዘ ነው።

• የተለየ ድርጊት ስትጠቀም፣ ትርጉሙ ይለያያል፦
  • Tener cojones (ኮሆኖች መኖር) ማለት "ደፋር መሆን" ነው።
  • Poner cojones (ኮሆኖችን ማስቀመጥ) ማለት "ክርክር መጀመር፣ ፈተና መጣል" ነው።
  • Tocar los cojones (ኮሆኖችን መንካት) ማለት "በጣም የሚያናድድ ነው" ሊሆን ይችላል፣ ወይም ደግሞ አስገራሚነትን ለመግለጽ "የኔ አምላክ!" ማለት ነው።

ይህ እንደ ፍልፍል (ቅመም) ነው፤ በጋለ ዘይት ማቅለጥም ትችላለህ፣ ወይም ደግሞ ፈጭተህ መርጨት ትችላለህ። የተለያየ የአዘገጃጀት ዘዴ ፍጹም የተለየ ጣዕም ያመጣል።

• "ቅጽል" በመጨመር ጣዕም ስትሰጥበት፣ የበለጠ አስደናቂ ይሆናል፦
  • የፈራህ? ስፔናውያን ራሳቸውን acojonado (የፈራ) ይላሉ።
  • ሆድህ እስኪፍረጠረጥ ድረስ ሳቅክ? descojonado (እስከ ጥግ የሳቀ) ይላሉ።
  • አንድን ነገር "በጣም ግሩም ነው፣ ምርጥ ነው" ብለህ ማሞገስ ከፈለግክ? አንድ cojonudo በቂ ነው።
  • ቀለሞችም እንኳ ጣዕም ሊሰጡ ይችላሉ፡ cojones morados (ሐምራዊ 'ኮሆኖች') እንግዳ የሆነ ንጽጽር ሳይሆን "ከቅዝቃዜ ብዛት የተነሳ ሐምራዊ ቀለም ያዘ" ማለቱ ነው።

ከዚህ በኋላ "የቃላት ሰብሳቢ" መሆንህን ተው፣ "የጣዕም ባለሙያ" ለመሆን ሞክር

እዚህ ደረጃ ላይ ስትደርስ፣ ራስህ ሊያምህ ይችላል፡ "የኔ አምላክ፣ አንድ ቃል ብቻ እንዲህ ብዙ ዓይነት አጠቃቀም አለው፣ ይህን እንዴት ነው የምማረው?"

በፍጹም እንዲህ አታስብ።

ዋናው ነገር እነዚህን በርካታ የአጠቃቀም መንገዶች ማስታወስ አይደለም። ዋናው ነገር ቋንቋን የምንማርበትን የአስተሳሰብ መንገድ መቀየር ነው።

ቋንቋ የቆመ የቃላት ዝርዝር ሳይሆን፣ ተለዋዋጭ፣ ሰዋዊ የሆነ የመግባቢያ መሳሪያ ነው።

እውነተኛው የምንማረው፣ የተነጠሉ "ግብአቶች" ሳይሆን፣ "ጣዕምን" እንዴት እንደምንረዳና እንደምናበስል ያለው ውስጣዊ ስሜት ነው። ይህ ስሜት መጽሐፍ ሊሰጥህ አይችልም፣ የቃላት አፕሊኬሽንም ሊያስተምርህ አይችልም። እውነተኛ፣ ሕያው፣ አልፎ ተርፎም ትንሽ "የተበላሸ" በሚመስል ውይይት ውስጥ ብቻ ነው የሚገኘው።

አንድ የስፔን ጓደኛህ በምን ሁኔታ ጠረጴዛውን እየመታ ¡Manda cojones! (በጣም አስገራሚ/እብድ ነው!) የሚለውን እና በምን አይነት ሁኔታ ደግሞ ፈገግ እያለ me salió de cojones (በጣም ጥሩ አድርጌዋለሁ) የሚለውን መቼ እንደሚል ማስተዋል አለብህ።

ቋንቋ መማር በጣም አስደሳች የሚሆነው እዚህ ላይ ነው - ቃላትን ብቻ ሳይሆን የአንድን ባህል ስሜትና ምት ትማራለህ።

እንግዲህ ጥያቄው ይነሳል፦ እኛ በውጭ አገር ካልሆንን ይህን ውድ "የተግባር ልምድ" እንዴት ማግኘት እንችላለን?

ለዚህ ነው እንደ Intent ያሉ መሳሪያዎች በጣም ጠቃሚ የሚሆኑት። ይህ የውይይት ሶፍትዌር ብቻ ሳይሆን፣ አብሮ የተሰራው የኤአይ ትርጉም ችሎታው በዓለም ዙሪያ ካሉ ሰዎች ጋር "በነጻነት" እንድትወያይ ያስችልሃል።

ዛሬ የተማርከውን የ"ፍልፍል" (ቅመም) አጠቃቀም በውይይት ውስጥ በድፍረት መጣል ትችላለህ፣ እና የሌላኛው ሰው ምላሽ ምን እንደሆነ ማየት ትችላለህ። ቢሳሳት ምንም አይደለም፣ AI ያስተካክልሃል፣ ሌላውም ሰው አስደሳች ሆኖ ያገኝሃል። በዚህ ቀላል እና እውነተኛ ውይይት ውስጥ ነው ከሰዋስው እና ከቃላት በላይ የሆነውን "የቋንቋ ስሜት"፣ እውነተኛውን "የሼፍ ውስጣዊ ስሜት" ቀስ በቀስ ማዳበር የምትችለው።

ስለዚህ፣ በሚቀጥለው ጊዜ "ዲዳ በሆነው የውጭ ቋንቋህ" ተስፋ ስትቆርጥ፣ አስታውስ፦

የጎደለህ ተጨማሪ ቃላት ሳይሆን "ጣዕሙን ለመቅመስ" የሚያስችል ድፍረት ነው።

ከዚህ በኋላ "ፍልፍልን" (ቅመምን) በማወቅ ብቻ አትደሰት፣ የራስህን፣ ሕያው እና ጣፋጭ የሆነ "ማፖ ቶፉ" በገዛ እጅህ ለመሥራት ሂድ።