Ο τρόπος που μαθαίνεις γλώσσες, ίσως είναι λάθος από την αρχή

Πολλοί από εμάς έχουμε βιώσει το εξής: περάσαμε χρόνια μαθαίνοντας αγγλικά, απομνημονεύσαμε αμέτρητες λέξεις, αλλά όταν συναντάμε έναν ξένο, το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ένα απλό «How are you;». Ή, πάντα πιστεύουμε ότι η εκμάθηση μιας γλώσσας πρέπει να ξεκινάει από το «γεια» και το «ευχαριστώ», με σκοπό να μπορούμε να συνομιλούμε με τους ντόπιους ή να ταξιδεύουμε.

Τι θα γινόταν όμως αν σου έλεγα ότι υπάρχει ένας πιο αποτελεσματικός τρόπος εκμάθησης, ένας τρόπος που δεν στοχεύει στην «άπταιστη συνομιλία», αλλά αντιμετωπίζει τη γλώσσα ως ένα κλειδί για να ξεκλειδώσεις έναν κόσμο που σε συναρπάζει πραγματικά;

Σήμερα, θέλω να μοιραστώ μαζί σου μια ιστορία. Ο πρωταγωνιστής της είναι ένας Ταϊβανέζος διδακτορικός φοιτητής που ερευνά τη βυζαντινή ιστορία στη Γερμανία. Για χάρη της έρευνάς του, αναγκάστηκε να γίνει «αποκωδικοποιητής» της γερμανικής, γαλλικής, αρχαίας ελληνικής και λατινικής γλώσσας.

Να βλέπεις την εκμάθηση γλωσσών ως ένα παιχνίδι ντετέκτιβ

Φαντάσου ότι είσαι ένας κορυφαίος ντετέκτιβ που αναλαμβάνει μια υπόθεση χιλίων ετών που έχει παραγραφεί – το μυστήριο της ανόδου και της πτώσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Αυτή η υπόθεση είναι τόσο παλιά που όλα τα πρωτότυπα αρχεία (πρωτογενείς πηγές) είναι γραμμένα σε δύο αρχαίους κώδικες (αρχαία ελληνικά και λατινικά). Για να κατανοήσεις αυτές τις πρωτογενείς αποδείξεις, πρέπει πρώτα να μάθεις να αποκρυπτογραφείς αυτούς τους δύο κώδικες.

Το πιο δύσκολο είναι ότι, τα τελευταία εκατό χρόνια, μερικοί από τους κορυφαίους «ντετέκτιβ» του κόσμου (σύγχρονοι μελετητές) έχουν επίσης ερευνήσει αυτήν την υπόθεση. Έγραψαν αμέτρητες αναλυτικές σημειώσεις στις μητρικές τους γλώσσες – τα γερμανικά και τα γαλλικά. Τα αποτελέσματα των ερευνών τους είναι κρίσιμες ενδείξεις για την επίλυση της υπόθεσης, τις οποίες δεν μπορείς να παρακάμψεις.

Τι γίνεται λοιπόν;

Ο μόνος τρόπος είναι να γίνεις ένας πολύγλωσσος «υπερ-ντετέκτιβ».

Αυτός ο διδάκτορας ιστορίας είναι ακριβώς ένας τέτοιος «υπερ-ντετέκτιβ». Ο στόχος του δεν είναι να μάθει να παραγγέλνει έναν καφέ στα λατινικά, αλλά να μπορεί να διαβάζει τα έργα του Κικέρωνα και να διαπερνά την ομίχλη χιλιάδων ετών ιστορίας. Έμαθε γερμανικά και γαλλικά όχι για να κάνει κουβέντα με ανθρώπους, αλλά για να μπορέσει να σταθεί στους ώμους γιγάντων και να κατανοήσει την αιχμή της ακαδημαϊκής έρευνας.

Βλέπεις, όταν ο στόχος της εκμάθησης μετατοπίζεται από την «καθημερινή επικοινωνία» στην «επίλυση μυστηρίων», ολόκληρη η λογική της μάθησης αλλάζει.

Το «γιατί» σου καθορίζει το «πώς» της μάθησής σου

Η πορεία εκμάθησης αυτού του διδάκτορα ερμηνεύει τέλεια αυτή την αρχή:

• Αρχαία ελληνικά και λατινικά: Μόνο ανάγνωση, όχι ομιλία. Ο δάσκαλός του στην τάξη δεν δίδασκε «πώς είσαι;», αλλά έβγαζε απευθείας το «Περί του Γαλατικού Πολέμου» του Καίσαρα και ξεκινούσε αμέσως την ανάλυση της γραμματικής δομής. Επειδή ο στόχος ήταν η ανάγνωση κειμένων, όλη η διδασκαλία περιστρεφόταν γύρω από αυτόν τον πυρήνα. Έμαθε αρχαία ελληνικά για ενάμιση χρόνο, και παρόλο που δεν μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει ούτε για απλούς χαιρετισμούς, αυτό δεν τον εμπόδισε να διαβάζει αυτά τα δυσνόητα αρχαία κείμενα.

• Γερμανικά και γαλλικά: Ως «εργαλεία επίλυσης υποθέσεων». Έπρεπε να διεξάγει εις βάθος ακαδημαϊκές συζητήσεις με τον επιβλέποντα καθηγητή και τους συμφοιτητές του στα γερμανικά, οπότε οι δεξιότητές του στα γερμανικά (ακρόαση, ομιλία, ανάγνωση, γραφή) έπρεπε να είναι άριστες. Τα γαλλικά, από την άλλη, ήταν ένα απαραίτητο εργαλείο για την ανάγνωση τεράστιου όγκου ερευνητικού υλικού. Αυτές οι δύο γλώσσες ήταν τα όπλα του για την επιβίωση και την καταξίωση στον ακαδημαϊκό κύκλο.

Το μεγαλύτερο δίδαγμα που μας προσφέρει αυτή η ιστορία είναι: Μην αναρωτιέσαι πια «πώς να μάθω καλά μια γλώσσα», αλλά ρώτα πρώτα τον εαυτό σου «γιατί μαθαίνω;»

Θέλεις να καταλάβεις μια γαλλική ταινία χωρίς υπότιτλους; Να διαβάσεις ένα πρωτότυπο μυθιστόρημα ενός Ιάπωνα συγγραφέα; Ή να επικοινωνήσεις με συναδέλφους από όλο τον κόσμο για να ολοκληρώσετε ένα κοινό έργο;

Όσο πιο συγκεκριμένο και επιτακτικό είναι το «γιατί» σου, τόσο πιο κατευθυνόμενη και κινητοποιημένη θα είναι η μάθησή σου. Δεν θα προβληματίζεσαι πια με το «αυτή η λέξη είναι άχρηστη», γιατί θα ξέρεις ότι κάθε λέξη, κάθε γραμματικός κανόνας που μαθαίνεις, είναι ένα κλειδί για τον «θησαυρό» σου.

Η γλώσσα, μια γέφυρα που ενώνει τον κόσμο

Είναι ενδιαφέρον ότι η προφορική αγγλική γλώσσα αυτού του διδάκτορα αναπτύχθηκε στην πραγματικότητα όσο βρισκόταν στη Γερμανία.

Στο ερευνητικό του πεδίο, συγκεντρώνονται μελετητές από όλο τον κόσμο, όπως από τη Σουηδία, τη Βραζιλία, την Ιταλία. Όταν συγκεντρώνονταν όλοι μαζί, τα αγγλικά γίνονταν η πιο βολική κοινή γλώσσα. Ήταν ακριβώς αυτή η πραγματική ανάγκη για επικοινωνία, με σκοπό την επίλυση προβλημάτων, που εκτόξευσε τις ικανότητές του στα αγγλικά.

Αυτό ακριβώς αποδεικνύει ότι η ουσία της γλώσσας είναι η σύνδεση. Είτε πρόκειται για τη σύνδεση με την αρχαία σοφία, είτε για τη σύνδεση με ανθρώπους διαφορετικών πολιτισμικών υποβάθρων στη σύγχρονη εποχή.

Στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη εποχή, ο καθένας από εμάς μπορεί να γίνει ένας τέτοιος «συνδετικός κρίκος». Ίσως δεν χρειάζεται να κατακτήσεις τέσσερις ή πέντε γλώσσες όπως αυτός, αλλά η κατοχή ενός εργαλείου που μπορεί να σπάσει τα επικοινωνιακά εμπόδια ανά πάσα στιγμή, αναμφίβολα θα σε οδηγήσει πιο μακριά. Τώρα, εφαρμογές συνομιλίας όπως το Intent μπορούν, μέσω της ενσωματωμένης τεχνητής νοημοσύνης για μετάφραση σε πραγματικό χρόνο, να σου επιτρέψουν να επικοινωνείς εύκολα με οποιονδήποτε από κάθε γωνιά του κόσμου στη μητρική του γλώσσα. Αυτό είναι σαν να εξοπλίζεις τις σκέψεις σου με έναν «παγκόσμιο μεταφραστή», κάνοντας τη σύνδεση πρωτοφανώς απλή.

Επομένως, σταμάτα να αντιμετωπίζεις την εκμάθηση γλωσσών ως μια αγγαρεία.

Βρες το «γιατί» που σε εμπνέει πραγματικά, βρες το «μυστήριο» που θέλεις να λύσεις. Έπειτα, αντιμετώπισε τη γλώσσα ως το εργαλείο της εξερεύνησής σου και τόλμησε να ανακαλύψεις αυτόν τον ευρύτερο κόσμο. Θα διαπιστώσεις ότι η διαδικασία μάθησης δεν είναι πια ένας επώδυνος αγώνας, αλλά ένα ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις και ανακαλύψεις.