Hvers vegna hljómar franska þín alltaf eins og „útlendingur“? Leyndarmálið gæti komið þér á óvart

Hefur þú einhvern tímann verið ráðvilltur yfir þessu: að þótt þú hafir lært öll orðin og skilið málfræðina, þá virðist fólk samt horfa á þig með auðan svip um leið og þú byrjar að tala frönsku? Eða það sem verra er, þú finnur að hvert orð sem þú segir er rétt, en þegar þau eru sett saman hljóma þau stíf, undarleg og vantar þann glæsilega og fljótandi tón sem Frakkar hafa?

Hvað er vandamálið? Það er ekki orðaforðinn þinn, né málfræðin, heldur ertu búinn að vera að „tala“ frönsku en ekki að „syngja“ hana.

Jú, sanna leyndarmálið við að læra frönskan framburð er að læra hann eins og sönglag.

Hættu að „lesa“ orð, byrjaðu að „syngja“ sérhljóða

Ímyndaðu þér að sérhljóð í ensku séu eins og rennibraut. Munnurinn rennur ósjálfrátt til þegar þú berð þau fram, eins og í orðinu "high", sem hljómar eins og þú rennir frá „a“ til „í“.

En sérhljóð í frönsku eru meira eins og sterkir, sjálfstæðir kubbar. Þau eru hrein og tær og krefjast þess að þú spennir munnvöðvana og „standir“ stöðugt á þessu hljóði án þess að renna til.

Tökum klassískt dæmi: ou og u.

„ou“ (til dæmis í orðinu loup (úlfur)) er borið fram eins og „ú“ á íslensku. Þegar þú berð fram þetta hljóð skaltu ímynda þér að varirnar þínar séu þrýstar fram í lítinn, ávalan form. Finndu hvernig maginn spennist og láttu hljóðið vera fyllilegt og sterkt.
„u“ (til dæmis í orðinu lu (lesið)) er í raun nokkuð kunnuglegt fyrir okkur, það er eins og ü í kínverskri pinyin (eins og y í „ýta“ eða u í þýsku „über“ eða „Müsli“). Reyndu fyrst að bera fram „í“ hljóðið, haltu síðan tungustöðu óbreyttri og þrengdu bara varirnar í lítinn hring.

Munurinn á þessum tveimur hljóðum getur breytt merkingu orðsins algjörlega. loup er „úlfur“, en lu er „lesið“. Þetta er fegurð nákvæmninnar í frönsku; hvert „nótna“ verður að vera fullkomlega „sungið“.

Æfingaráð: Frá og með deginum í dag, þegar þú æfir sérhljóð, ímyndaðu þér að þú sért óperusöngvari. Hvert hljóð á að vera fyllilegt og stöðugt, án þess að leyfa neina „rennandi“ framburði.

Samhljóð eru ekki „slegin“ fram, heldur „straukuð“ yfir

Ef sérhljóðin eru tónarnir í laginu, þá eru samhljóðin mjúkur taktur sem tengir tónana saman.

Þegar við tölum ensku, sérstaklega með samhljóðum eins og p, t, k, kemur sterkur loftstraumur, eins og verið sé að slá á trommu. Þú getur sett höndina fyrir munninn og sagt "paper" eða "table", þú finnur greinilega fyrir loftinu sem streymir út.

Samhljóð í frönsku eru hins vegar allt öðruvísi; þau krefjast þess að þú sért „hljóðlátur“. Þegar þú berð þau fram þarf loftflæðið að vera afar lítið, varla merkjanlegt.

Galdur æfingaaðferð: Taktu lítinn pappír og haltu honum fyrir munninn, reyndu að segja frönsku orðin papier (pappír) eða table (borð). Ef framburðurinn þinn er ósvikinn ætti pappírinn að haldast algerlega kyrr.

Þetta er eitt af leyndarmálunum hvers vegna franska hljómar svo glæsilega og samfellt: samhljóðin eru ekki skyndileg rof, heldur mildar yfirfærslur, sem láta alla setninguna renna slétt eins og silki.

Finndu „laglínu“ frönskunnar

Þetta er líklega mikilvægasti, og auðveldasti, punkturinn til að líta fram hjá: taktur frönskunnar.

Kínverska hefur fjóra tóna, enska hefur áherslu, og við erum vön því að finna „lykilatriðið“ í setningunni sem þarf að leggja áherslu á. En í frönsku er þessi regla nánast ekki til staðar. Taktur frönskunnar er flatur; hvert atkvæði hefur svipaða „þyngd“, eins og á sem rennur rólega.

Þess vegna, þegar við hlustum á Frakka tala, er oft erfitt að greina hvar eitt orð endar og annað byrjar. Því þeir eru ekki að segja einstök orð, heldur langa röð af samhengisföngnum „tónlistarbrotum“. Þeir munu eðlilega tengja síðasta samhljóð fyrra orðs við fyrsta sérhljóð næsta orðs (sem við köllum „liason“), og láta tungumálið flæða.

Hvernig á að finna þessa laglínu?

Hlustaðu! Ekki á textabækur, heldur á frönsk chanson-lög og lestu ljóð með hrynjandi.
Fylgdu taktinum, bankaðu létt með hendinni og finndu þennan jafna og samræmda flæðiskennd.
Þegar þú hættir að festa þig í áherslu einstakra orða og byrjar að finna „laglínuna“ í heilli setningu, mun franska þín strax „lifna við“.

Hið sanna leyndarmál: Að breyta æfingum í vöðvaminni

Þegar þú lest þetta gætir þú hugsað: „Guð minn góður, að tala er bara það, en að þurfa að gæta að spennu sérhljóða, loftflæði samhljóða og takti setninga á sama tíma er allt of erfitt!“

Já, ef þú reiðir þig bara á heilann til að hugsa, er það auðvitað erfitt. Lykillinn er því „markviss æfing“, að gera þessar tækni að eðlishvöt munna þinna. Rétt eins og söngvarar þjálfa rödd sína daglega, og íþróttamenn teygja sig á hverjum degi.

Eyddu 10-15 mínútum á hverjum degi, gerðu ekkert annað, bara einbeittu þér að því að „leika“ þér með þessi hljóð.

Æfðu ou og u munnhreyfingar á ýktan hátt.
Æfðu framburð p og t með pappír fyrir munninn.
Fylgdu eftir uppáhalds frönsku lagi, hermdu eftir takti og liðum söngvarans, án þess að pæla í merkingu textans, einbeittu þér að því að herma eftir „formi“ hljóðanna.

Besta æfingin er alltaf að tala við lifandi manneskju. En margir þora ekki að opna munninn af ótta við að gera mistök eða verða hlæjanlegir.

Ef þú hefur líka slíkar áhyggjur, gætir þú prófað spjallforritið Intent. Það er með innbyggðri rauntíma gervigreind þýðingu, sem þýðir að þú getur djörf byrjað samtal við móðurmálshafa víðsvegar að úr heiminum. Þökk sé þýðingaraðstoð þarftu ekki að hafa áhyggjur af því að skilja ekki eða geta tjáð þig, og getur einbeitt þér að því að „hlusta“ á „söng“ hins aðilans – fundið framburð þeirra, takt og laglínu, og hermt eftir því án fyrirhafnar. Þetta er eins og að hafa einkamálfélaga sem er alltaf þolinmóður og mun aldrei gera grín að þér.

Þú getur fundið það hér: https://intent.app/

Hættu að líta á frönskunám sem leiðinlegt verk. Líttu á það sem að læra á nýtt hljóðfæri, fallegt lag. Þegar þú byrjar að njóta framburðarferlisins og finna tónlist tungumálsins, muntu uppgötva að þessi ekta, glæsilega franska mun streyma náttúrulega frá vörum þínum.