10 წელი ინგლისურს სწავლობდი, მაგრამ რატომ ხარ მაინც „მუნჯი“? იმიტომ, რომ ხელში არა სახელმძღვანელო, არამედ გასაღები გიჭირავს
ასეთი სცენარი ყველას გამოგვივლია, არა?
სკოლაში ათწლეულზე მეტხანს თავდაუზოგავად ვსწავლობდით. მთასავით სიტყვების წიგნები გვქონდა დაზეპირებული, ზღვასავით ბევრი გრამატიკული სავარჯიშო შესრულებული. მაღალი ქულების აღებაც შეგვეძლო და რთული სტატიების გაგებაც.
მაგრამ როგორც კი ნამდვილ უცხოელს შევხვდებოდით, ჩვენი გონება მყისვე ცარიელდებოდა. ის ზეპირად ნასწავლი სიტყვები და წინადადების სტრუქტურები, თითქოს ყელში გაგვეჩხირებოდა და ერთი სიტყვაც კი არ ამოდიოდა.
რატომ ხდება ასე? ამდენს ვცდილობდით, მაგრამ რატომ „ტყუილად ვშრომობდით“?
პრობლემაც აქ არის: ჩვენ ყოველთვის გვეგონა, რომ ენა „დასაპყრობი“ საგანი იყო. სინამდვილეში კი, ენა სქელი სახელმძღვანელო კი არა, ახალი სამყაროს გასახსნელი გასაღებია.
წარმოიდგინეთ, ხელში გასაღები გიჭირავთ. რას იზამდით?
არ დაიწყებდით მის ყოველდღიურ გაპრიალებას, მის მასალას, კბილების რაოდენობას და ხელოსანს არ შეისწავლიდით. რასაც გააკეთებდით, ეს იქნებოდა კარის პოვნა, გასაღების ჩარჭობა და მისი მოტრიალება.
რადგან გასაღების ღირებულება მასში კი არა, იმაშია, რასაც ის თქვენთვის გახსნის.
ენა – ეს გასაღებიც ანალოგიურად მუშაობს.
- მას შეუძლია „მეგობრობის კარი“ გაგიღოთ. მის უკან სხვა კულტურის წარმომადგენელი მეგობარია, რომელთანაც შეგიძლიათ გაუზიაროთ ერთმანეთს ცხოვრება, სიხარული და დარდი, და აღმოაჩინოთ, რომ ადამიანური მწუხარება და ბედნიერება მართლაც საერთოა.
- მას შეუძლია „კულტურის კარი“ გაგიღოთ. მის უკან არის ორიგინალური ფილმები, მუსიკა და წიგნები. თქვენ აღარ დაგჭირდებათ სუბტიტრებსა და თარგმანებზე დაყრდნობა და შეძლებთ უშუალოდ იგრძნოთ ის ნამდვილი ემოციები, რომელთა გამოხატვაც ავტორს სურდა.
- მას შეუძლია „აღმოჩენის კარი“ გაგიღოთ. მის უკან თავისუფალი მოგზაურობაა. თქვენ აღარ იქნებით ტურისტი, რომელიც მხოლოდ მენიუს სურათებზე მიუთითებს კერძის შესაკვეთად, არამედ შეძლებთ ადგილობრივებთან ისაუბროთ ყოველდღიურ საკითხებზე და ისტორიები მოისმინოთ, რომლებსაც რუკაზე ვერასდროს იპოვით.
ენის სწავლისას ჩვენი ყველაზე დიდი მცდარი შეხედულება ისაა, რომ ძალიან ბევრ დროს ვხარჯავთ ამ გასაღების „გაპრიალებაზე“, მაგრამ გვავიწყდება მისი „გამოყენება კარის გასაღებად“. გვეშინია, რომ გასაღები არ არის საკმარისად სრულყოფილი, გვეშინია, რომ კარის გაღებისას გაიჭედება, გვეშინია, რომ კარის უკან არსებული სამყარო ჩვენს წარმოდგენებს არ დაემთხვევა.
მაგრამ კარის გამხსნელი, თუნდაც ოდნავ დაჟანგებული გასაღები, გაცილებით ღირებულია, ვიდრე ახალი, მბზინავი გასაღები, რომელიც ყუთში უსასრულოდ დევს.
ამიტომ, რაც ნამდვილად უნდა გავაკეთოთ, ეს აზროვნების შეცვლაა:
შეწყვიტეთ ენის „სწავლა“ და დაიწყეთ მისი „გამოყენება“.
თქვენი მიზანი არ არის 100 ქულა, არამედ ნამდვილი კავშირი. თქვენი პირველი წინადადება არ უნდა იყოს სრულყოფილი, საკმარისია, რომ თანამოსაუბრემ გაიგოს თქვენი აზრი – ეს უკვე დიდი წარმატებაა.
ადრე რთული იყო ისეთი ადამიანის პოვნა, რომელიც თქვენთან „მოუხერხებლად“ კომუნიკაციაზე დათანხმდებოდა. მაგრამ ახლა ტექნოლოგია გვაძლევს საუკეთესო სავარჯიშო მოედანს.
სწორედ ამიტომ არის Intent-ის მსგავსი ხელსაწყოები ასეთი მიმზიდველი. ის მხოლოდ ჩატის პროგრამა კი არა, ხიდია. შეგიძლიათ ჩინურად აკრიფოთ და თქვენი მეგობარი, რომელიც შორს, ბრაზილიაშია, თავისუფალ პორტუგალიურს წაიკითხავს. მისი ჩაშენებული ხელოვნური ინტელექტის თარგმანი მყისიერ დახმარებას გაგიწევთ, როცა გაიჭედებით, და თქვენს ყურადღებას „შეცდომების დაშვების შიშიდან“ „კომუნიკაციის სიამოვნებაზე“ გადაიტანს.
ის გაძლევთ გამბედაობას, რომ გასაღები მოატრიალოთ, რადგან იცით, რომ ის საკეტის გახსნაში დაგეხმარებათ.
ასე რომ, გთხოვთ, ხელახლა შეხედოთ ენას, რომელსაც სწავლობთ.
აღარ შეხედოთ მას, როგორც გულზე დაწოლილ ტვირთს და დაუსრულებელ გამოცდას.
შეხედეთ მას, როგორც თქვენს ხელში მბზინავ გასაღებს.
ამ სამყაროში უამრავი შესანიშნავი კარი გელოდებათ გასაღებად.
ახლა, რომლის გაღება გსურთ პირველად?