თავს ნუღარ საყვედურობთ ჭორაობის გამო! სინამდვილეში, თქვენ უბრალოდ „ცხოვრებისეულ Google Maps-ს“ ათვალიერებთ ადამიანებისთვის.
თქვენც ასე ხართ?
ერთი მხრივ გგონიათ, რომ „ზურგს უკან ლაპარაკი“ ცუდი ჩვევაა, მაგრამ მეორე მხრივ, თავს ვერ იკავებთ, რომ მეგობრებთან ერთად „არ იწუწუნოთ“ ვინმეზე, ვინც იქ არ არის. ბავშვობიდან გვასწავლიდნენ, რომ სხვის ზურგს უკან არ გველაპარაკა, მაგრამ მეცნიერებმა აღმოაჩინეს, რომ ჩვენი ყოველდღიური საუბრების 65-დან 90 პროცენტამდე სწორედ მათ ეხება, ვინც იმ მომენტში იქ არ არის.
განა ეს წინააღმდეგობრივი არ არის? გვძულს, როცა ჩვენზე ჭორაობენ, მაგრამ ამას მაინც დიდი სიამოვნებით ვაკეთებთ.
ნუ იჩქარებთ მორალურ განსჯას. რა მოხდება, თუ გეტყვით, რომ ამ ქცევის არსი იგივეა, რაც სადილის არჩევამდე „Google Maps“-ის ან მსგავსი აპლიკაციების გახსნა და მიმოხილვების ნახვა?
თქვენს სოციალურ წრესაც სჭირდება „მომხმარებლის მიმოხილვები“.
წარმოიდგინეთ, უბრალოდ არ შეხვალთ სრულიად უცნობ რესტორანში, არა? ჯერ შეამოწმებთ შეფასებებს: რა არის ამ დაწესებულების საფირმო კერძები? როგორია მომსახურება? ვინმემ ხომ არ „წააწყდა ცუდ გამოცდილებას“?
სინამდვილეში, სოციალურ ურთიერთობებშიც ზუსტად იმავეს ვაკეთებთ. ე.წ. „ჭორაობა“ ხშირად არაოფიციალური „რეალური ადამიანების შეფასების სისტემაა“.
მეგობრებთან საუბრისას, სინამდვილეში, ჩუმად ვაგროვებთ ინფორმაციას:
- „პატარა ვანგი ძალიან სანდო ადამიანია, ბოლოს, როცა პრობლემა შემექმნა, ყოყმანის გარეშე დამეხმარა.“ — ეს ხუთვარსკვლავიანი დადებითი შეფასებაა, სანდო და ღირებული.
- „ფრთხილად იყავით პატარა ლისთან მუშაობისას, ის ყოველთვის ბოლო წუთს აბარებს საქმეს.“ — ეს სამვარსკვლავიანი გაფრთხილებაა, სიფრთხილეა საჭირო.
- „არასოდეს იყო იმ ადამიანთან ერთ ჯგუფში, ის მთელ დამსახურებას თავის თავზე მიიწერს.“ — ეს ერთვარსკვლავიანი უარყოფითი შეფასებაა, უმჯობესია დისტანცია დაიჭიროთ.
ფსიქოლოგებმა აღმოაჩინეს, რომ ეს თითქმის ჩვენი ინსტინქტია. ბავშვებიც კი „აცნობებენ“ ერთმანეთს: „არ ეთამაშო იმ ბავშვს, ის არასოდეს იზიარებს სათამაშოებს.“ ეს არ არის ბოროტი ცილისწამება, არამედ თვითგადარჩენის და სოციალური სელექციის ყველაზე პირველადი მექანიზმი — ჩვენ ვადგენთ, ვინ შეიძლება გახდეს ჩვენი „შესანიშნავი მოკავშირე“ და ვინ არის პოტენციურად „პრობლემური ადამიანი“.
ამ „მომხმარებლის მიმოხილვების“ საშუალებით ვწყვეტთ, ვის შევიყვანოთ ჩვენი ცხოვრების „მეგობრების სიაში“.
რატომ გვძულს „შეფასება“?
თუკი „ჭორაობა“ ასეთი მნიშვნელოვანი სოციალური ინსტრუმენტია, რატომ არის ის ასე ცნობილი უარყოფითი კონოტაციით და რატომ გვაგრძნობინებს თავს დამნაშავედ?
პასუხი მარტივია: რადგან არავის სურს იყოს ის რესტორანი, რომელსაც ერთვარსკვლავიანი უარყოფითი შეფასება დაუწერეს.
როდესაც განხილვის საგანი ვხდებით, ვკარგავთ ჩვენი „რეპუტაციის“ კონტროლს. ჩვენი იმიჯი აღარ განისაზღვრება ჩვენ მიერ, არამედ სხვის პირშია. სწორედ ამიტომ გვეშინია, რადგან კარგად ვიცით „უარყოფითი შეფასების“ გამანადგურებელი ძალა.
მიმოხილვების აკრძალვის ნაცვლად, ისწავლეთ „პირადად გამოცდა“.
ამიტომ, მთავარია არა „ჭორაობის“ სრულად აკრძალვა, არამედ ის, თუ როგორ აღვიქვამთ და ვიყენებთ ამ „მიმოხილვებს“. ბოროტი ჭორები, ისევე როგორც ონლაინ-პროვოკატორები, მიზნად ისახავს დაწესებულების განადგურებას; ხოლო კეთილი რჩევები მეგობრებს ეხმარება „ცუდი გამოცდილებისგან“ თავის არიდებაში.
მაგრამ რაც უფრო მნიშვნელოვანია, უნდა გვესმოდეს: სხვისი კომენტარები, საბოლოო ჯამში, მხოლოდ საცნობაროა.
ბევრი გაუგებრობა და ცრურწმენა მეორადი ინფორმაციის მრავალჯერადი არასწორი გადაცემის შედეგია. განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც სხვადასხვა კულტურისა და წარმომავლობის ადამიანებთან გვაქვს საქმე, მხოლოდ „ნათქვამზე“ დაყრდნობა კიდევ უფრო საშიშია. ენობრივმა ბარიერებმა, კულტურულმა განსხვავებებმა შეიძლება უწყინარი სიტყვაც კი სერიოზულ „უარყოფით შეფასებად“ აქციოს.
ნაცვლად იმისა, რომ მიკერძოებულ „მიმოხილვებს“ დაეყრდნოთ, მიეცით საკუთარ თავს „პირადად გამოცდის“ შესაძლებლობა.
სწორედ ამიტომ არის პირდაპირი კომუნიკაცია ასეთი მნიშვნელოვანი. როდესაც შეძლებთ ენობრივი ბარიერების გადალახვას და მსოფლიოს ნებისმიერ წერტილში მყოფ ადამიანებთან თავისუფლად საუბარს, აღარ დაგჭირდებათ სხვების გადმოცემაზე დაყრდნობა. თქვენ შეგიძლიათ პირადად იგრძნოთ, გაიგოთ და ჩამოაყალიბოთ საკუთარი ყველაზე ჭეშმარიტი პირველადი შეფასება. Intent-ის მსგავსი ხელსაწყოები, რომლებსაც ჩაშენებული აქვთ რეალურ დროში თარგმნა, სწორედ ამ კედლის დასანგრევადაა შექმნილი, რათა ნებისმიერ ადამიანთან შეძლოთ პირდაპირი დიალოგი.
შემდეგ ჯერზე, როდესაც ვინმეზე „ჭორს“ მოისმენთ, იქნებ ჯერ შეჩერდეთ.
გახსოვდეთ, ადამიანის გაცნობის საუკეთესო გზა არასოდეს არის მის შესახებ „მიმოხილვების“ წაკითხვა, არამედ პირადად დაჯდომა და მასთან გულწრფელი საუბარი.
ნამდვილი კავშირი გულწრფელი დიალოგით იწყება.