Ez “buruz ikasi” atzerriko hizkuntzak, bihurtu joko bat, eta mundu berri bat desblokeatuko duzu

Zuk ere iruditzen al zaizu atzerriko hizkuntzak ikastea oso zaila dela?

Hitz-liburuak puskatu dituzu irakurtzeaz, gramatika-puntuak buruz ikasi dituzu, baina hitz egiteko orduan, buruan hutsunea eta bihotza tauka-tauka. Denbora eta energia asko inbertitzen ditugu, baina askotan leku berean geratzen garela sentitzen dugu, eta “jariotasun” helburu hori urrunegi dagoela.

Baina zer esango banizu agian hasieratik gaizki pentsatu dugula?

Atzerriko hizkuntzak ikastea ez da batere azterketa aspergarri bat, baizik eta mundu irekiko joko erraldoi batean jolastea bezalakoa da.

Pentsa ezazu gehien gustatzen zaizun jokoan. Zer egiten duzu hasieran? Lehenik eta behin, oinarrizko eragiketak eta arauak ezagutzen dituzu, ezta?

Hau da hitzak eta gramatika ikastea bezala. Garrantzitsuak dira, baina jokoaren “hasiberrien tutoriala” besterik ez dira, mundu horretan mugitzeko oinarrizko gaitasunak.

Hala ere, jokoaren benetako dibertsioa ez dago inoiz tutorialean.

Benetako dibertsioa hasiberrien herritik ateratzen zarenean hasten da, mapa zabal hori libreki esploratzen hasten zarenean. Hainbat “NPC” aurkituko dituzu, eta haiekin hitz egingo duzu, istorio berriak abiaraziz; ezkutuko “sorpresak” deskubrituko dituzu, mundu honen atzean dagoen kultura eta historia ulertuz; eta baita “alboko misio” batzuk ere hartuko dituzu, adibidez, bertako plater bat prestatzen ikastea edo azpititulurik gabeko film bat ulertzea.

Ahozko komunikazio bakoitza “munstroak garaitu eta mailaz igotzea” da. Zer gertatzen da gaizki esaten baduzu? Ez kezkatu, jokoan, hori gehienez ere “odol tanta bat galtzea” da. Berriro hastea nahikoa da, eta hurrengoan indartsuagoa izango zara soilik. Hainbat “porrot” eta “lotsa” horiek jokoaren parte dira, eta ezinbesteko esperientzia-puntuak dira jokoa amaitzeko bidean.

Baina jende asko “hasiberrien herritik ateratzea” urratsean geratzen da. Tutoriala buruz ikasi dugu primeran, baina “odola galtzeko” beldurrez, atzeratu egiten dugu esploratzeko lehen urratsa ematea.

Hizkuntza bat “ezagutza” gisa hartzen dugu, menderatu behar den zerbait bezala erabiltzeko, eta ez konektatzeko eta esperientziak bizitzeko “tresna” gisa.

Orduan, nola “jokatu” ondo joko honetan?

Erantzuna erraza da: Ez “ikasi” gehiago, hasi “jolasten”.

Utzi alde batera perfekzioarekiko obsesioa, eta besarkatu prozesuko saiakera eta errore bakoitza. Zure helburua ez da hitz guztiak gogoratzea, baizik eta dakizun hitz gutxi batzuekin benetako elkarrizketa bat osatzea, agurrik sinpleena bada ere.

Sartu ausardiaz mundu horretan, eta elkarreragin bertako “pertsonaiekin”. Jende askok esango du: “Baina beldur naiz gaizki esateko, beldur naiz bestek ez ulertzeko, ze lotsagarria izango litzatekeen!”

Imajinatu, baldin bazenu “denbora errealeko itzulpen” tresna magiko bat, lehen egunetik mundu berri honetako edonorekin oztoporik gabe komunikatzeko aukera emango zizuna, zer gertatuko litzateke?

Hau da, hain zuzen ere, Intent bezalako tresna batek eskaini diezazukeen esperientzia. Zure txat-softwarean integratuta dagoen “aldibereko itzulpen” sorginkeria bat bezalakoa da, eta horri esker lotsa eta zalantza guztiak alde batera utzi, abenturarik zirraragarrienean murgildu, eta mundu osoko lagunekin libreki hitz egin dezakezu. Zuk adierazten duzu, eta berak zehaztasunez helarazten du.

Beraz, ez ezazu hizkuntza lan astun bat bezala hartu gehiago.

Mundu berri baterako mapa bat da, esploratzeko zain dagoen altxor-mapa bat. Hitz ezezagun horiek bide-seinaleak dira, gramatika konplexu horiek arauak, eta ezagutuko dituzun pertsonak, biziko dituzun kulturak, horiek dira azken altxorra.

Orain, utzi liburuak, eta hasi zure jokoa.

Zure hurrengo abentura handia, agian, “kaixo” bat esateko distantziara besterik ez dago.