Ez zaude atzerriko hizkuntza bat "ikasten", mundu berri bat desblokatzen ari zara
Inoiz izan al duzu sentipen hau?
Denbora asko eman duzu hitzak buruz ikasten, gramatika lantzen, eta telefonoan ikasteko aplikazio batzuk deskargatuta. Baina aukera iristen denean, oraindik ere ez zara ahoa irekitzeko gai izan. Hainbeste denbora ingelesa, japoniera, koreera... ikasi ondoren, azkenean inoiz amaituko ez den lan neketsu bat egitea bezala sentitu da.
Non dago arazoa?
Agian, hasieratik gaizki pentsatu dugu. Hizkuntzak ikastea, ez da batere azterketa bat, baizik eta abentura bat.
Imajinatu, hizkuntza bat ikastea, inoiz egon ez zaren hiri ezezagun bat esploratzea bezalakoa dela.
Zure hiztegi-liburua eta gramatika apunteak, mapa bat dira. Oso erabilgarria da, kale nagusiak eta leku ezagunak non dauden esan diezazuke. Baina mapari bakarrik begiratzen badiozu, inoiz ez duzu hiriaren arnasa sentituko.
Zer da benetako hiria? Izkineko kafetegi usaintsua da, kale estuetatik datorren musika, bertakoen aurpegietako irribarre berezia, eta haiek hitz egiten dutenean elkar ulertzeko erabiltzen dituzten barne-txisteak. Hauek dira, hain zuzen, hiriaren arima.
Gure askok atzerriko hizkuntzak ikasten ditugunean, mapa bat eskuan dugula bezala da, baina hirian sartzen ausartu gabe. Bidea galtzeko beldur gara (gaizki esateko), eta iseka egiteko beldur gara (ahoskeran akatsak egiteko), beraz, nahiago dugu hotelean geratu (erosotasun-eremuan), mapa behin eta berriro aztertzen, buruz ikasi arte.
Eta emaitza? «Mapa aditu» bihurtu gara, baina ez «bidaiari».
Benetako hizkuntza-maisuak, abenturazale ausartak dira guztiak.
Badakite, mapa tresna bat besterik ez dela, eta benetako altxorra markatu gabeko kale estu horietan ezkutatzen dela. Prest daude mapa alde batera uzteko, eta jakin-minak gidatuta arakatzeko.
- Ez dute soilik "sagar" hitza buruz ikasten, baizik eta bertako azoka bisitatzera joaten dira, eta hango sagarrek zer zapore duten dastatzera.
- Ez dituzte soilik "kaixo" eta "eskerrik asko" ikasten, baizik eta ausart hitz egiten diete jendeari, nahiz eta hasieran keinuekin bakarrik moldatu.
- Ez dituzte soilik gramatika-arauak ikusten, baizik eta herrialde horretako filmak ikustera joaten dira, beren abestiak entzuten dituzte, eta haien pozak eta penak sentitzen dituzte.
Akatsak egin? Jakina, akatsak egingo dira. Bidea galdu? Hori eguneroko ogia da. Baina akats bakoitza, galdutako bide bakoitza, aurkikuntza paregabe bat da. Litekeena da bidea gaizki galdetzeagatik, liburu-denda zoragarri bat aurkitzea; litekeena da hitz okerra erabiltzeagatik, bestearen algara onbera eragitea, eta elkarren arteko distantzia berehala laburtzea.
Hau da hizkuntzak ikastearen benetako plazerra — ez da perfekzioa lortzeko, baizik eta konektatzeko.
Utzi alde batera "Liburu hau amaitu behar dut hitz egin ahal izateko" obsesioa. Benetan behar duzuna, berehala abiatzeko ausardia da.
Noski, bakarrik abenturatzea pixka bat bakartia eta beldurgarria izan daiteke. Baina zer gertatuko litzateke gidari magiko bat egongo balitz, zuk eta bertakoen artean zubi bat eraiki lezakeena, lehen egunetik ausart hitz egiteko aukera emanez?
Orain, Intent bezalako tresnek rol hori betetzen dute. Zure poltsikoko denbora errealeko itzultzailea bezalakoa da, mundu osoko jendearekin hitz egitean, gramatikaren kezkak aldi baterako ahazteko aukera ematen dizuna, eta bestearen pentsamenduak eta sentimenduak ulertzean zentratzeko. Ez da iruzurra, baizik eta abenturari ekiteko zure "lehen txartela", urrats zailena ematen laguntzen dizuna.
Ez utzi hizkuntza horma bat izaten, bihur ezazu ate bat.
Gaurtik aurrera, aldatu pentsamoldea. Zure helburua ez da hiztegi bat buruz ikastea, baizik eta pertsona interesgarri bat ezagutzea, azpititulurik gabeko film bat ulertzea, eta bihotza hunkitzen dizun abesti bat ulertzea.
Zure hizkuntza-bidaia, ez da konkistatu beharreko mendi bat, baizik eta zu esploratzeko zain dagoen hiri bat.
Prest? Zure abentura hasteko prest al zaude?